Dag negen, van Nigrán naar Vigo

Na een goed ontbijt in hotel Holiday ben ik op weg gegaan richting Vigo om net buiten Nigrán de pelgrimsroute weer op te pakken. In Galicië wordt er goed voor automobilisten aangegeven dat Pelgrims langs de verkeersweg kunnen opduiken. Mijn weg kruiste net buiten Nigrán met zo’n punt en ik wist meteen dat ik weer op de route was en gele pijlen kon gaan volgen.

Het zonnetje liet zich al vroeg zien en ik besloot om mijn pulli uit te trekken. Gisteren had ik bij een apotheek in Baiona magnesium bruistabletten gekocht waarvan ik er eentje na het ontbijt had opgedronken met water uit mijn Brita fles. Noem het een placebo effect maar ik merkte toch dat het werkte. Spierpijn heb ik nog steeds maar het liep vandaag een stuk makkelijker. 

Het pad begon al snel te stijgen en niet zo’n beetje ook. Een dame die net haar poort uit kwam maande mij om langzamer te lopen want de weg zou nog veel steiler worden en voorlopig niet ophouden. Ik wist dat ik in de buurt kwam van het ‘100 kilometer punt’ zoals het op de kaart staat aangegeven. Voor mijn gevoel kon dat niet kloppen en dat bleek ook zo te zijn. Op het aangegeven punt staat een groot bord met het is nog  ‘115 kilometer naar Santiago’. Maar daarvoor mag je eerst fijn de heuvel op klimmen. Het mantra ‘strakke billen, strakke billen’ die ik op aanraden van iemand op de FB groep van het genootschap in mijn hoofd opdreunde werd al snel overschreeuwd door mijn kuiten die riepen ‘korte spieren, korte spieren’ .... Goed je benen opstrekken is het devies anders ga je met je knieën klimmen en dat is helemaal niet fijn. 

Na dit hoogtepunt ging het pad al snel weer naar beneden en was het oppassen geblazen om niet uit te glijden over losse keien, takken, struikelen over uitstekende boomwortels enzovoorts. Wederom was ik blij dat ik mijn stokken bij me heb aangezien een dergelijk pad voor mij als super kluns een grote uitdaging is om die ongedeerd af te kunnen leggen. 

Tegen drieën kwam ik aan in Vigo waar ik bij een cafetaria een heerlijke hamburger met frietjes heb gegeten. Het was nog een kilometer of drie naar het hotel dat ik had uitgekozen op de Booking app. Nadat ik heb ontdekt dat de prijzen bij het hotel een paar euro goedkoper is dan als je boekt via Booking, gebruik ik de app onderweg alleen maar om uit te kiezen. Helaas bleek de drie kilometer voornamelijk bergopwaarts te zijn langs een lange avenida. Na een halfuurtje lekker op het terras gezeten te hebben waren mijn benen zo stijf als een plank geworden en waren niet van zins om uit die kramp te komen. Ik heb regelmatig even gestopt. Om meerdere redenen heb ik gekozen voor een hotel in de stad in plaats van de Albergue do Freixo. Deze Albergue ligt verder van Redondela af, al had ik de afstand met de bus kunnen overbruggen bleek later. De belangrijkste reden is dat Vigo meer keuze en faciliteiten bied. Hotel Celta dat ik op Booking had uitgekozen zag er goed uit én er zitten diverse restaurants en een grote Mercadona supermarkt vlak in de buurt. Na een uur of anderhalf heerlijk geslapen te hebben besloot ik om ergens een hapje te gaan eten. Enkele deuren verder zit restaurant-taperia O Zero waar ik een heerlijke entrecote heb gegeten. Die had ik wel verdiend vond ik zelf... Morgen maar eens kijken of ik net zo’n heerlijk bed kan regelen in Redondela.... Welterusten x