Dag 14 van Padrón naar Milladoiro

Mijn kamergenoten hadden gisteravond het rolluik naar beneden gelaten dus toen ik om 8:30 uur wakker werd dacht ik dat het veel vroeger was en iedereen nog sliep. Ik bleek de laatste pelgrim in het hostel te zijn... Snel mijn rugzak inpakken en mijn halve liter beker yoghurt eten die ik gisteren in de supermarkt had gekocht en op weg.

Eenmaal buiten was het toch best fris. Het was niet warmer dan een graad of elf, ik had geen zin om mijn hardshell jas onderuit mijn rugzak te pakken dus ritste ik mijn thermo pulli goed dicht en hoopte dat ik mijzelf snel warm zou lopen. De route loopt dwars door het oude stadcentrum van Padrón en kwam langs een cafetaria waar ik toch nog even een potje thee ben gaan drinken om op te warmen. 

Na amper twee kilometer gelopen te hebben verkrampte mijn rechter kuit. Rusten, masseren en insmeren... niets hielp. De spier is volledig verkrampt en elke stap doet pijn. Opgeven is geen optie natuurlijk en probeer zoveel mogelijk de pijn te negeren en me te concentreren op de natuur om mij heen. Na ongeveer tien kilometer na mijn startpunt zou de grote klim beginnen...

Het pad liep zo’n vijftig meter parrallel aan het spoor, gelukkig was er vandaag een bewaakte spoorwegovergang waar ik over moest. 

Die klim bleek erg mee te vallen ondanks dat elke stap pijn deed. De natuur en de dieren om mij heen deden hun uiterste best om mij van de pijn af te leiden. Ik kwam ook weer een poezenbeest tegen dat een paar knuffeltjes van een passerende pelgrim wel kon waarderen. Ze stond er zelfs voor op vanuit haar luie warme plekje in de zon. Op de foto gaan vond ze daarentegen weer niet zo’n strak plan. 

Ik vermoed dat bovenstaande boom op de foto heel wat pelgrimsleed heeft gezien. In de dorpjes hier in de omgeving hangen overal spandoeken, veel begreep ik er niet van. Wél dat ze het ergens niet mee eens waren... Ik kwam ook wat rare figuren onderweg tegen...

Verderop hing een verklaring opgesteld in het Engels aan een hek. Wat blijkt is dat een groot bedrijf uit Vigo toestemming van de provincie Galicië heeft gekregen/gekocht om afval te storten in een oude steengroeve waarbij ze minimale maatregelen hebben getroffen om het milieu te beschermen. Ze overtreden hiermee de milieuregels van de provincie en zijn al eens een keer op de vingers getikt door de inspectie. Echter, zoals zovaak gebeurd, het bedrijf Toysal mag gewoon doorgaan met het storten van afval en de provincie neemt geen maatregelen om dit tegen te gaan. Dit zaakje stinkt, letterlijk én figuurlijk. 

De kinders van familie eend vonden het veel te fijn zo midden op de weg in het zonnetje. Ze waren eigenlijk niet van plan om opzij te gaan. Vader keek het hele tafereel aan en hield mij strak in de gaten. 

Hier en daar ben ik gestopt om even iets te eten of te drinken en met de halvering van mijn wandeltempo heb ik de afstand vandaag kunnen volhouden. Wat was ik blij dat ik de Albergue in Milladoiro had bereikt. 

Nu goed uitrusten, mijn wasje zit in de wasmachine - morgen weer heerlijk schone kleding. Zo even kijken waar ik iets kan eten, ik geloof dat er zat opties zijn hier. Hierachter zit ook nog een grote Mercadona supermarkt, wellicht scoor ik straks nog even een fijne beker yoghurt voor morgenochtend. 

Morgen de laatste 8 kilometer naar de kathedraal in Santiago de Compostela. Ik heb een bed geregeld in een goed uitziend hostel vlakbij de kathedraal.