Derde dag, van Agucadora naar Marinhas

Gisteravond heb ik in het restaurant Marcelinos een heerlijke entrecote gegeten met gepofte aardappel. Echt een aanrader die steak Marcelinos. Met een goed gevulde maag ben ik weer terug naar het Guesthouse Agucadoura gelopen, heb ik gedoucht en ben al snel mijn bedje in gekropen. 

Vanochtend bleek de andere pelgrim al om 7:00 uur vertrokken te zijn, dus ik had de slaapzaal voor mij alleen om rustig om te kleden en mijn tas weer in te pakken. Mijn pijnlijke voet geeft exact aan waar de pijn zit met een flinke rode warme plek. Gisteren heb ik in een volgestampte winkel met chinese zooi een enkelbandage gekocht, het leek me verstandig om het vandaag te gaan gebruiken. De rode plek zit namelijk niet ver van het enkelgewricht....

Na een klein ontbijt, samengesteld uit mijn noodrantsoen, maria kaakjes en een groot glas brandnetel? thee van het guesthouse heb ik twee ibumolletjes ingenomen om zo de meeste pijn tijdens het lopen tegen te gaan. Onderweg maar even op zoek naar een apotheek...

Na mijn noodrantsoen bij de plaatselijke supermarkt weer aangevuld te hebben werd het tijd om de kustroute weer op te zoeken. Al snel kwam ik de eerste molen tegen, Don Quichot en zijn knecht Sancho Panza ben ik echter niet tegen gekomen. Deze eerste molen was nog redelijk intact, de meesten hebben hun wieken reeds verloren. 

Het was een halbewolkte dag, de zon liet zich zo nu en dan zien en voor het einde van de middag/ begin van de avond is regen voorspeld. Het is maar goed dat het geplande traject voor vandaag slechts 17km is en niet alleen vanwege het weer. Alleen het eerste stuk vanochtend zou ik langs de kust lopen, al snel dook de route het binnenland in waar ik kilometers lang over kasseien heb gelopen. Na een uurtje of twee gewandeld te hebben besloot ik om even te stoppen om mijn appeltje te eten en wat te drinken.

Bij bovenstaande pijl hebben pelgrims voor mij een kiezelsteen neergelegd, wat een leuk idee! Ik had helaas geen marker bij me om wat op de steen te schrijven. Ik heb toen maar een platte kiezel bovenop een andere steen gelegd. Mogen jullie raden welke het is 😉

Aangekomen in Apulia ben ik weer richting de kust gelopen en onderweg kwam ik een klein supermarktje tegen waar ik mijn lunch heb gekocht. Ik kwam ook een apotheek open die gelukkig open was. Daar heb ik Voltaren tabletjes gekocht; een ontstekingsremmende pijnstiller dat is in het geval van mijn pijnlijke voet geen overbodige luxe. Verderop kwam ik een leuk pleintje tegen met bankjes, daar heb ik mijn lunch opgepeuzeld.

Na de lunch weer verder gewandeld langs de kust waar ik een vrolijk stel windmolens tegen kwam. Ze staan daar met zijn vijven op een rijtje, geen één heeft zijn wieken nog.

Jammer genoeg leidde de route mij weer het binnenland in, ik zag in de verte dat ze druk bezig zijn om het pelgrimspad door te trekken parallel aan de kustlijn. De boardwalk is in aanbouw. Richting Fao was het dus weer langs een doorgaande kasseienweg lopen die mij door een stuk heerlijk geurend bos leidde waar de vogeltjes uitbundig aan het fluiten waren. Ondertussen merkte ik dat de ibumolletjes nu wel uitgewerk waren en dat het tijd was om de Voltaren in te nemen. Ik heb dat niet eerder durven in nemen omdat je twee verschillende NSAID’s niet mag combineren. Ik had er beter een paracetamol erbij in kunnen nemen aangezien de Voltaren pas na 1 uur zijn pijnstillende werking krijgt. Na een paar forse steken heb ik dat alsnog gedaan en in Fao een colaatje gedronken. 

Nadat ik bij Fao de oversteek heb gemaakt richting Esposende besloot ik de kortst mogelijke route richting Marinhas te nemen. Die liep langs een autoweg waar ik over het fietspad kon lopen. Bijna vier kilometer rechttoe, rechtaan asfalt... iets saaiers kan ik me niet bedenken. Ik had beter de route blijven volgen langs de rivier en de kust dan had ik nog iets van het plaatsje Esposende zelf gezien. Gelukkig kwam ik nog deze leuke Galo (haan) tegen, die zag een selfie met mij wel zitten. Aldus geschiedde.

Onderweg stopte er een dame in een auto naast me en vertelde over haar guesthouse in Marinhas en gaf mij haar visite kaartje. €15 voor een plekje in een stapelbed met ontbijt. Ik bedankte haar en zei dat het een goed alternatief was voor de Albergue mocht die vol zitten. De laatste kilometer liep ik gelukkig weer pijnvrij en kwam al snel aan bij de Rode Kruispost waar ik mij moest melden voor een plekje in de Albergue. Voor het luttele bedrag van €5 krijg je een heel basic slaapplekje op een slaapzaal met 17 stapelbedden en met een beetje mazzel een warme douche. 

Straks ergens een hapje eten zien te vinden en na een warme douche weer vroeg in de veren.